Mijn naam is ILS(e)...
creatieve ziel, een tikkeltje nostalgisch,
met een hart voor mensen
en een oog voor momenten.
Geboren, getogen en wonende in het mooie, landelijke Essen
De mooiste fotolocaties vind je bijna letterlijk in onze achtertuin. Lucky me. Wat niet wil zeggen dat ik niet te vinden ben voor een shoot op een
eerder ruwe, industriële plek (cool!) of dat ik 'de parking' niet eens in durf te ruilen voor 'A' stad.
Ik heb al met mijn schoenen in de koeienmest gestaan om leuke familieplaatjes te maken in een stal, om de volgende week in een prachtig gedecoreerde
feestzaal te gaan fotograferen. Nee, niet met dezelfde schoenen, FYI ! :-)
Gezegend met een lieve man
en drie toffe zonen (oftewel 'fILS' en français)
In 2007, op een wreed warme zomerdag, zijn Paul en ik getrouwd. In een overvolle, gezellige en veel te warme feestzaal dansten we tot het weer licht
was ons verdere leven samen in. Heerlijke herinneringen...
Ondertussen ben ik omringd met een eigen mini-voetbalploegje van drie jongens tussen 11 en 15 jaar oud. Ze luisteren (soms) naar de namen Stig, Jur
en Twan. De wasmachine draait hier quasi continue en het kan er al eens flink tegenzitten, maar ik zou mijn mannen en hun leven in de brouwerij voor geen goud van de wereld willen
missen.
A FEW OF MY FAVORITE THINGS
warme koffie of koude cola
kleurrijke veldbloemen
de Tijdloze op de radio
vintage vondsten
ongeplande zomeravondterrasjes
een spannende koers kijken
pas gewassen lakens
losgaan op de dansvloer
zilte zeelucht
een mooie zonsondergang
Visuele journalist van het leven
'Wat wil je later worden?' Een vraag die je op school, in vriendenboekjes, van je familie,... als kind vaak krijgt. Mijn antwoord was dan niet prinses of beroemd, maar 'journalist'. Het leven zit echter vol verrassingen en bochten onderweg, waardoor ik eerst een tiental jaren als juf de verhalen van de wereld op een creatieve manier tot in de klas bracht. In mijn privéleven was fotograferen intussen wel een constante. Mijn grootvader was fotograaf met zijn eigen, magische doka. Het fototoestel was ook bij ons thuis nooit ver buiten bereik en onze familiefotoboeken blijven voor mij van onschatbare waarde.
De drang om de wereld te vangen en bewaren in mooie beelden werd met de jaren alleen maar groter. Door zelf een gezin te hebben, maar misschien ook door niet meer zo piepjong te zijn (in mijn
hart nog steeds 18, hoor!), kwam nog meer het besef dat de tijd zo vluchtig is en herinneringen alsmaar sneller dreigen te vervagen. Mede door het overlijden van mijne pa besloot ik dat ik (nog
maar eens) een bocht moest maken om mijn dromen nú waar te maken. 'Better an oops than a what if' werd mijn mantra. Ikzelf dus terug naar de andere kant van de schoolbanken om fotografie te gaan
studeren... Een zalige tijd, echt waar!
Met mijn rugzakje vol eigen ervaringen, de nodige technische bagage en heel veel goesting mag ik mijzelf ondertussen al een aantal jaren professioneel fotograaf noemen. Ik wil vooral
documenteren, niet te veel regisseren en de schoonheid van de mensen en gebeurtenissen vereeuwigen zoals ze echt zijn. Want geloof me, dat is het mooiste wat er is! FotografILS, 'Visuele
journalist van het leven' dus, aangenaam!
het mogen vertellen van jullie (beeld)verhaal
is wat mij oprecht blij en gelukkig maakt
op een quasi onzichtbare manier tracht ik de sfeer, emoties en details van het moment vast te leggen
zo kunnen jullie genieten van het nu
én er later steeds met de glimlach op terugkijken
Hebben wij een klik?